The VanOsch family

Zaterdagochtend, lekker geslapen in de camper. De geur van het plattelandsleven in Ashfield/wawanosch county stemt mij gelukkig. Helen is al druk in de keuken. Rustig aan wakker worden met een kop koffie. Natuurlijk een kleine kater maar met een glimlach. Het is fijn om hier te zijn. Wij zijn met z'n allen op de plek waar ik de mooiste tijd van mijn leven heb gehad. Vanmiddag komt iedereen uit het gezin waar ik in '85 in huis was. Tien stuks met aanhang en kinderen en daar weer de kinderen van. Eerst nog even een 'kleine' canadese brunch en dan naar de buurvrouw die verse groente en sweetcorn verkoopt, daarna op naar het strand. We maken weer een mooie stofwolk op de onverharde weg. Nadat we over het strand hebben gelopen maken we nog een kleine tour in de omgeving. Gelukkig herken ik de meeste dingen nog. Helaas staan er nu wel overal windmolens, horizon vervuiling naar mijn mening.
Toen we weer bij het huis kwamen waren er al gasten, het liep snel vol. Iedereen had iets te eten of te drinken meegenomen. Het weerzien was geweldig. Liessette kende de broers en zussen al maar voor Lena en Emiel was iedereen nieuw. Echter daar merkte je niets van. Zij waren al snel in gesprek met iedereen en speelde nieuwe spelletjes op het gazon. De drank vloeide rijkelijk en vroeg in de avond ging de bbq aan. De meeste hadden hun trailer meegenomen zodat zij niet naar huis hoefde. Daar waar wij eerst alleen stonden leek het nu zowaar een mini- camping. De temperatuur daalde langzaam maar de sfeer werd er niet minder om. Het was meer dan wat ik had gehoopt. Nadat we de boel een beetje hadden opgeruimd zijn we naar bed gegaan. Ik geloof dat ik die nacht wel 10 keer heb moeten pissen en ik kan je vertellen dat dat geen pretje is, we slapen namelijk boven de cabine.
Zondag morgen, ik kan wel een bakkie gebruiken. gelukkig geen hoofdpijn. Eigenlijk wel vreemd, ik heb in tijden niet zoveel gedronken. Veel tijd om hierover na te denken krijg ik echter niet want we gaan ontbijten met iedereen die in de tussentijd ook weer aanwezig is. Binnen enkele minuten krijg ik een Ceasars in mijn hand zelfgemaakt en niet flauw. Gebakken ei, spek worstjes taart noem maar op. Honger weg en de kater ook! Enkele gasten gaan daarna naar huis of op vakantie en de rest gaat mee naar het strand. Lena en Emiel zijn daarvoor nog met Brian op de fourweeler door het bos gecrost, zij vonden het geweldig. Ik ben met Jim even een rondje gaan rijden, for old time sake. Teruggekomen zijn we verder gegaan waar we gebleven waren, drinken eten,kletsen, lachen en spelletjes spelen ongeacht de leeftijd. Natuurlijk een paar herrinneringen opgehaald. Helaas tijd voor afscheid, nooit voor altijd maar toch weer onaangenaam. Toen ik Emiel vroeg wat zullen we doen, verder gaan of nog een week hier blijven, was zijn antwoord duidelijk; hier blijven. Ook Lena en Emiel zijn besmet met het virus. Zij zullen hier ooit terugkeren. We hebben nog even naar wat van de olympische spelen gekeken en toen naar bed. Dit weekend ga ik nooit vergeten!!!!!