Qui, c'est la vie

Na een gezellig dagje in Ottawa, zijn we vandaag richting het oostern vertrokken. We hadden al besloten om Montreal aan ons voorbij te laten gaan. We hebben gehoord dat de hele stad open ligt ivm viering 150 jaar bestaan volgend jaar en we hadden gisteren natuurlijk al een grote stad bezocht.

Een rijdagje wordt het dus met doel om Quebec te halen. Redelijk snel zaten we op de goede maar zeer saaie weg naar het oosten.
Na een uur bereikten we Montreal. Deze stad is de een na grootste Franstalige stad op de wereld. Je mag raden welke stad op nummer 1 staat. Die met de bekende rondwegen om de stad. Montreal zal waarschijnlijk wel alles letterlijk overnemen want ook deze stad heeft een zeer drukke rondweg.

Halverwege zijn we gestopt om bij onze vriend Tim Hortons een bakkie thee en koffie te doen. Daarna weer door richting Quebec. In eerste instantie wilden we de toeristische route nemen, schijnt een mooie weg te zijn, maar we moeten toch nog wel 200 km rijden en dat schiet niet echt op.

Na een paar uur bereikten we Quebec. Onze tank was bijna leeg dus eerst maar ns snel op zoek naar tankstation. We weten nl niet hoelang we ermee kunnen rijden. Midden in de stad vinden we uiteindelijk een tankstation en wat we ook gelijk zien is dat Quebec erg frans is. We besluiten om de camping op te gaan zoeken op Ile d'Orleans op aanraden van onze vrienden uit North Bay.

Het eiland ligt zeker nog 10 km van het centrum en over een mooie brug komen we op het eiland. We weten eigenlijk niet hoe groot het is maar we hebben het gevoel dat we niet op een eiland zitten, best groot dus. Het is echt frans hier. De huizen zien er schatiig uit met hun dakpannen die lijken op rode legoblokken. Ze verkopen hier aan huis miel, fraise, vin et fromage. Qui qui we moeten het hier met onze beroerde Franse taal aan de gang.

Uiteindelijk de camping gevonden. Het regent dus dat is wel jammer. Morgen wordt het een dagje Quebec!